به گزارش افکار، علمای اسلام از قدیم گناهان را بر دو گونه تقسیم نموده اند:
۱. گناهان کبیره (بزرگ).
۲. گناهان صغیره (کوچک).
این تقسیم بندی از قرآن و روایات سرچشمه گرفته است؛

در قرآن چنین می خوانیم:
«أن تجتنبوا کبائر ما تنهون عنه نکفر عنکم سیئاتکم و ندخلکم مدخلا کریماً؛ اگر از گناهان کبیره ای که از آن نهی شده اید، اجتناب کنید، گناهان کوچک شما را می پوشانیم و شما را در جایگاه خوبی وارد می سازیم».۱

و در جای دیگر آمده است:
«و وضعَ الکِتاب فَترَی المُجرمینَ مُشفِقینَ ممّا فیهِ و یقُولونَ یا ویلتنا ما لِهذا الکِتاب لا یُغادِر صغیرة وَ لا کَبیرةً الا اَحصاها؛ و کتاب (نامه اعمال) در آنجا گذارده شود، گنهکاران را می بینی که از آنچه در آن است، ترسان و هراسناکند، و می گویند: ای وای برما، این چه کتابی است که هیچ عمل کوچک و بزرگی نیست، مگر اینکه آن را شماره کرده است؟»۲

و در آیه ای دیگر می خوانیم:
«الّذین یَجتَنبون کبائِرِ الاِثم و الفَواحش الاّ اللَمَم انّ ربّک واسعُ المَغفرة ...؛ (نیکوکاران) کسانی هستند که از گناهان بزرگ و زشتی ها، جز گناهان کوچک پرهیز می کنند، بی گمان آمرزش پروردگارت وسیع است».۳

و درباره ی بهشتیان می خوانیم:
«و الَّذینَ یَجتَنِبُون کبائِر الاِثمِ و الفَواحِش؛ (مواهب آخرت، جاودانه است برای) آنانکه از گناهان بزرگ و کارهای زشت پرهیز می کنند».۴

و درباره ی مغفرت الهی می خوانیم:
«انّ الله لا یَغفر اَن یُشرکَ به و یَغفِر ما دونَ ذلک لِمن یشاء و من یُشرک بِالله فَقد اِفتَری اِثماً عَظیماً؛ خداوند (هرگز) شرک را نمی بخشد و پایین تر از آن را برای هر کس بخواهد (و شایستگی داشته باشد) می بخشد و آن کس که برای خدا شریکی قایل گردد، گناه بزرگی انجام داده است».۵

از این آیات به روشنی استفاده می شود، که گناهان، دو گونه اند: کبیره و صغیره و همچنین استفاده می شود بعضی از گناهان، بدون توبه حقیقی بخشودنی نیست، ولی بعضی از آنها بخشودنی است.

منبع:
۱. سوره نساء/ آیه ۳۱.
۲. سوره کهف/ آیه ۴۹.
۳. سوره نجم/ آیه ۳۲.
۴. سوره شوری/ آیه ۳۷.
۵. سوره نساء/ آیه ۴۸.